ODPUST ZA ODMÓWIENIE KORONKI DO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO

Na prośbę kard. Józefa Glempa, Prymasa Polski i Przewodniczącego Konferencji Episkopatu, występującego w imieniu biskupów polskich zebranych na 315 Zebraniu Plenarnym w Częstochowie w dniach 29 - 30 listopada 2001r., Jan Paweł II udzielił daru odpustu zupełnego odmawiającym pobożnie modlitwę, zwaną Koronką do Miłosierdzia Bożego.
Poniżej publikujemy akt urzędu Penitencjarii Apostolskiej z 12 stycznia 2002r.

Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia co nastepuje:
Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowice wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.
Jeżeli zaś ci wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do "mających przeszkodę", zawartych w normach 24 i 25 Wykazu odpustów (Enchiridii Indulgentiarum).
W innych zaś okolicznościach odpust będzie cząstkowy.

Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.

+ Alojzy de Magistris Arcybiskup tyt. Novenris Pro-Penitencjarz Większy.